Kościół ufundowali benedyktyni z pobliskiego klasztoru w Lubiniu. Najstarsze części – m.in. prezbiterium – pochodzą z okresu pierwszej budowy w 1450 roku. Nawa główna jest późniejsza – z początku XVI wieku. Świątynia była wielokrotnie przebudowywana po zawaleniach i pożarach, ale utrzymana w stylu gotyckim.
Cenne jest wyposażenie kościoła. Późnorenesansowy ołtarz główny powstał jeszcze przed 1628 rokiem, ma trzy kondygnacje, ozdobiony jest figurami Chrystusa i świętych oraz płaskorzeźbami ze scenami Wniebowzięcia i Koronacji NMP. Niektóre rzeźby w ołtarzu pochodzą nawet z 1500 roku. Na późny renesans datowane są cztery inne ołtarze w świątyni.
Warto zwrócić uwagę na figurę św. Mikołaja oraz na grupę pasyjną na belce tęczowej, obie gotyckie. Ciekawy jest nagrobek Andrzeja Miaskowskiego, podkomorzego poznańskiego, zmarłego w 1571 roku. To dzieło renesansowe zdobi nietypowa stojąca postać rycerza.
Zwiedzanie możliwe przed i po mszach świętych.