Park leży na Pojezierzu Poznańskim, zajmuje tzw. Bruzdę Zbąszyńską na pograniczu województw wielkopolskiego i lubuskiego. W Wielkopolsce położony jest w okolicach Międzychodu i Nowego Tomyśla. Tereny rynny jezior pszczewskich oraz dolin rzek Kamionki i Obry ukształtował lodowiec podczas jednego ze zlodowaceń (glacjałów) ok. 300-130 tys. lat temu. Ozdobą Parku są jeziora, w większości wydłużone, rynnowe, ale występują także małe urokliwe oczka wodne, Do największych zalicza się jeziora: Chłop, Lubikowskie, Szarcz i Wielkie. Są one stosunkowo płytkie, ale za to z urozmaiconą linią brzegową z wieloma półwyspami i wyspami.
Ponad połowę terenu Parku zajmują lasy, niektóre bardzo cenne liściaste jak, na przykład, bukowe lasy na zboczach doliny Kamionki czy grądy i olsy w okolicach wsi Mnichy i Krzyżówko. Unikalne są źródliska torfowiskowe, które utworzyły się na skarpach Kamionki, a także to, że w miejscach gdzie rzeka nabiera górskiego charakteru odkryty został prymitywny kręgowiec wodny o nazwie minóg strumieniowy, spotykany tylko tu. Bardzo cenny jest naturalny las dębowy na jednej z wysp jeziora Wielkiego, będącego w całości rezerwatem ornitologicznym, w którym liczna jest kolonia kormoranów. Na skrajach lasów, oprócz dość licznych dudków można dostrzec żerujące dzięcioły zielone. Łatwo tu spotkać bobra i wydrę, a nawet przechadzającego się łosia. Unikatem są nietoperze – wśród 12 gatunków zaobserwowano: mopka, gacka brunatnego, nocka dużego i o wiele rzadszego nocka Natterera.
Przez Park przebiegają szlaki piesze i rowerowe, poprowadzone malowniczymi rynnami polodowcowymi. Warto wybrać się na spływ rzeką Obrą lub pospacerować trzema ścieżkami edukacyjnymi. W Pszczewie warto zobaczyć skansen pszczelarski oraz Centrum Edukacji Regionalnej i Przyrodniczej. Z kolei w miejscowości Lewice rośnie dąb o obwodzie ponad 7 metrów.
Tekst: Jacek Łuczak
Foto: Dariusz Marcinek / Wikimedia Commons (CC-BY-SA-4.0)