Budowlę bardzo często nazywa się „zamkiem w Obrzycku”. Skojarzenie to może budzić czterokondygnacyjna wieża, przed wejściem do której stoją dwa rzeźbione gryfy. Pałac zaczął budować Atanazy Raczyński w pierwszej połowie XIX wieku. Atanazy to młodszy brat hrabiego Edwarda, twórcy poznańskiej Biblioteki Raczyńskich. Atanazy utworzył ordynację majątku obrzyckiego, co oznaczało, że np. nie mógł on być podzielony ani odziedziczony przez nikogo spoza rodu. Historycy uważają, że w ten sposób utworzył nową linię rodu Raczyńskich – linię obrzycką.
Pałac poważnie rozbudowany został w latach 1906-1910 przez Zygmunta Raczyńskiego, który nadał mu obecny, eklektyczny wygląd. Po II wojnie światowej założenie pałacowe wraz z parkiem przeszło w ręce państwowe, a jego opiekunem został Fundusz Wczasów Pracowniczych. 1 listopada 1989 roku majątek został przekazany Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, który wyremontował obiekty i utworzył w nich Dom Pracy Twórczej i Wypoczynku.
Podczas remontu odkryte zostały i zachowane niektóre elementy pierwotnego wystroju pałacu: tablice z inskrypcjami, herby, złocony zegar słoneczny czy sklepienie łukowe w piwnicach, w których znajduje się obecnie klub.
W pałacu jest dzisiaj 20 apartamentów, dwie sale konferencyjne. Oprócz pałacu wyremontowane zostały także inne piękne obiekty: dwie oficyny, bażanciarnia i domek myśliwski, w którym niegdyś mieszkała służba pałacowa. Część gastronomiczna i konferencyjna znajduje się w pomieszczeniach dawnej psiarni.
Obiekt dostępny codziennie.