Pierwszy drewniany kościół na miejscu obecnego stał już w XI-XII wieku i nosił wezwanie Jana Chrzciciela. Potem powstała murowana gotycka świątynia, a na jej patronkę wybrano Najświętszą Maryję Pannę Wniebowziętą. Pierwotnie kościół miał jedną nawę i strzelistą wieżę. Później dobudowano nawę boczną, która z główną połączona jest jednym dachem. Kaplica Matki Bożej Różańcowej, zakrystia i kruchta boczna są młodsze niż bryła kościoła, zostały dobudowane w XVIII wieku.
Ciekawy jest ołtarz główny – murowany – pochodzi z okresu późnego baroku. Zdobi go obraz przedstawiający Wniebowzięcie NMP. Interesujące są tu także figury aniołów, które podtrzymują kandelabry. Cenna jest również XVII-wieczna figura przedstawiająca św. Antoniego Padewskiego, stojąca w kaplicy. Zobaczymy w niej także płaskorzeźbę Matki Bożej Różańcowej, którą otacza 15 malowideł ze scenami tajemnic różańcowych.
Obiekt dostępny codziennie.