Kolegiata w Szamotułach

24, październik 2017

Kolegiata w Szamotułach

Świątynia pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa została zbudowana w 1423 roku na miejscu drewnianej poprzedniczki z inicjatywy przedstawicieli rodu Świdwów-Szamotulskich: Dobrogosta i Wincentego. Obecny wygląd zawdzięcza Łukaszowi II Górce, kolejnemu właścicielowi Szamotuł, który zlecił rozbudowę w latach 1513-1542. Od tamtego czasu świątynia zyskiwała na znaczeniu. Proces podnoszenia świątyni do godności kolegiaty trwał do 20 lutego 1542 roku, co potwierdził dokumentem biskup poznański Sebastian Branicki.

Kolejnym przełomem w dziejach kościoła było utworzenie przy nim szkoły. Poziom nauczania w niej był tak wysoki, że w XV i XVI wieku ponad 100 wychowanków szamotulskiej szkoły studiowało na Akademii Krakowskiej.

Szczególnym rokiem w dziejach świątyni był 1666. Do kościoła przeniesiono wtedy, uznawany za cudowny, Obraz Matki Bożej Pocieszenia. Od tamtego czasu gromadzą się pod obrazem rzesze pielgrzymów. Pamiątka sprowadzenia obrazu pozostała w obecnym wezwaniu świątyni – bazylika kolegiacka pw. Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa. Warto dodać, że cudowny obraz jest ikoną Matki Boskiej Kazańskiej. W 1664 roku kilka osób zauważyło, że z oczu przedstawionej na ikonie Maryi spływają łzy. Komisja Kurii Biskupiej w Poznaniu uznała to za cud. Do dzisiaj Matka Boża na obrazie nazywana jest „Panią Szamotuł”.

We wnętrzu kolegiaty, oprócz wizerunku Matki Boskiej, warto zwrócić uwagę na ołtarz główny pochodzący z 1616 roku, a wykonany w stylu późnego renesansu i chrzcielnicę w nietypowym kształcie kielicha. Niezwykle cenna jest płyta nagrobna Andrzeja Nałęcz Świdwy-Szamotulskiego, która została wykonana w 1505 roku w znanym zakładzie Vischerów w Norymberdze.

Niezwykły zabytek zdobi belkę tęczową. To tzw. gotycki krucyfiks szamotulski. Około 1370 roku wykonał go nieznany artysta.

Kościół otwarty codziennie, sklepik z pamiątkami tylko w niedziele.

www.kolegiata.pl

Galeria