Drewniany kościół św. Barbary w Buczu został wzniesiony w 1782 roku, z fundacji Ludwika Hersztopskiego, dziedzica Buczu. Jest konstrukcji szkieletowej, wypełnionej gliną, a częściowo cegłami.  To świątynia orientowana, założona na planie zbliżonym do krzyża równoramiennego z trójkątnie zamkniętym prezbiterium.

Usytuowane po bokach nawy dwie kaplice tworzą rodzaj transeptu. W fasadę zachodnią świątyni wtopiona jest – zwieńczona cebulastym hełmem z latarnią – wieża z kruchtą w przyziemiu. Do zachodnich ścian świątyni przylegają także kruchty boczne.

I choć od wewnątrz ściany kościoła pokryte są polichromia z 1966 roku, wyposażenie wnętrza jest barokowe. Z około połowy XVII wieku pochodzi ołtarz główny z obrazem Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, umieszczonymi po bokach rzeźbami świętych Piotra i Pawła oraz św. Barbary i aniołów w zwieńczeniu. Rokokowa chrzcielnica datowana jest na drugą połowę XVIII wieku, a z końca tegoż wieku pochodzą ołtarze boczne.

Tekst: Anna Plenzler